Både turisme og naturvern har gjort utkantar som Makkaur, Omgang, Opnan, Stappen m.fl. eksotiske. Sistnemnde står på karta til J. Ziegler 1532 og O. Magnus 1539, og S. Münster har 1540 med både Stappen og «Matkur». - A. Ortelius noterer «Bomgang» i 1570, år 1595 har Mercator «Omega» utom «Bociseuoort» (Båtsfjord) og «Bongan» mellom «Logesont» (Lauksund), «Suyroi» og «Suyeruer» (Sørøya, Sørvær)! Avskrift og ny avskrift gav slike resultat. I alle fall er væra avfolka i dag, men dei var viktige den tid «nærfiske» var viktig og alle reiste med båt. Det er like vel slik at over tid har Opnan vore mindre i fokus enn dei andre tre.
Om kyrkjeordninga i nord etter reformasjonen «meddelt ved J. K.» (Jørgen Karlsen) heiter det at «Finnmark skulde i 1589 ha 17 kirker med tils. 12 prester», og kyrkje nr. 9-10-11 var då «Kjelvik, Opnan, Hellesnes med 3 kirker og 1 prest», dvs. Kjelvik var hovudkyrkja (Hm. 1933-52). Kort tid etter må det ha skjedd endringar, for i 1594 har Opnan og Helnes anneks kome under Tunes prestegjeld (J. Qvigstad, Hm. 1926-161).
Etter 1601 blir kyrkja i Opnan ikkje nemnt meir, og den på Helnes var borte før 1694. Omskifte skjedde før og omskifte kom til seinare, då Kjelvik vart skilt ut frå Kistrand kommune i 1861 og i 1911 vart eige prestegjeld. 1924 er Opnan gnr. 91 i Kjelvik hd. (NG 18-168f) - som etter 1951 heiter Nordkapp kommune.
Det uvanlege namnet Opnan skal vi gå nærmare inn på. Det blir uttalt åppnan og finst i skriveformer som Opnæ vorj 1519 (NRJ. I 377), Opnø 1520 (NRJ. II 249), Opnenn 1563 og 1567, Opne 1668 (øde), Opnan 1744, *Ofne 1787, *Aappen 1788, Aabnen 1826. Vi ser at namnet er skrive uttalerett Opnan i 1744, men at dansken slår tilbake i 1826. Aappen 1788 speglar derimot den samiske forma Ohppan.
Vi gjer oss den umake å undersøke kva omtale Opnan får i Norske Gaardnavne b. 18:
«Umiddelbart ovenfor ligger Opnevandet. Det kan saaledes i Opnan (som Bostedsnavn i best. Flt.) mulig foreligge et opr. usammensat Sjønavn *Opni m., hvilket i Tilfælde synes at maatte Forklares i Lighed med Aapenvik, Nesseby I, 6: af opinn, aaben (som ikke fryser til). Dette Adjektiv kan imid lertid ogsaa bruges om aaben, ubeskyttet, veirhaard Beliggenhed, og det var nok ligesaavel tænke ligt, at Navnet skulde forklares som en Dannelse til Adjektivet i denne Betydning (jfr. Opn n. = Opn n., Aabning, Hul)».
Opplagt er at namnet har noko å gjere med open, gno. opinn adj. Litt artig er det då at ei opna både i færøysk og islandsk er dei to sidene som ligg opne framfor deg når du slår opp ei bok! Vel har dette fint lite med landskap å gjere, men ordet kan i islandsk også tyde «op, eyða», det vil seie opning, tomrom, gap, og i tillegg stor tjønn, begge delar høgst relevant for landskapet på Ohppan-njárga (Opnan-halvøya), der det er to djupe og vidopne innskjeringar frå nordaust med ein ovsmal fjellrygg som bolkeskil imellom (Ohppan-néreg, Fuglenæringen): Den norde dalbotnen heiter Bærvika, den søre er det eigentlege Opnan, i hovudsak fylt av Opnanvatnet, skilt frå havet med ei landstripe.
Landskapet er altså særmerkt nok, og dei to nemnde djupe innskjeringane med bratte fjellkantar fell aller mest i auga. Opnan kan like gjerne vere ei stivna gno. eintalsform som ei dialektisk fleirtalsform. Ein lesemåte *Opnaden er nok mindre sannsynleg.
Den eldste skriveforma er som før nemnt Opnæ vorj 1519, og NG skyt inn ei gjetting (? = Vær), men vi vil vel heller knyte det til nordsam. vuorji = vuorjjes adj. «glissen, uttynnet», merk òg sørsam. vuerjies grovmaska (om garn). Her fortel namnet truleg korleis landskapet ter seg frå havet. Til stønad for den forståinga kan nemnast at kart over Porsanger har Vuorji som namn på eit frittliggande fjell i ope landskap (minner litt om fjellet Einleten på Andøya, jf. gno. einlæti n det å halde seg for seg sjølv). Det peikar i same lei at grensefjellområdet Vuorječearru i Sør-Varanger har eit minst like ope og «grisse» preg.
Så spørst det då om «Opnæ vorj» 1519 går tilbake på ei ekte, samansett namneform, eller om Vuorji var eit gammalt samisk parallellnamn på heile landskapet i Opnan.
Det bør nemnast at i færøysk er ordet opna f også brukt om sel-hoa, hosel. Her er nok eit samband med det usikre nynorske ordet openkobbe og iallfall med norr. opnuselr «russekobbe, grønlandssel, svartside». Openkobbe er i samlingane til Norsk Ordbok definert som «sel som sym på ryggen og er open for åtak». Havforskningsinstituttet ved Tore Haug sannar dette: «Det er helt riktig at grønlandsselen veldig ofte svømmer på rygg. Særlig når den skal forflytte seg over større avstander, da opptrer den gjerne i store flokker, eller vøer som vi sier i Vesterålen ... Jeg har lagt ved bilde av en grøn landsselvøe på flyttefot, fotografert i Barentshavet. Av bildet fremgår det tydelig at alle dyrene svømmer på rygg, bare den svarte snuten stikker opp av vannet ... Arten kan også svømme med ryggen opp, særlig når den er på matjakt og bare skal forflytte seg over kortere avstander».
Uvisst er om openkobben har sett spor etter seg i nordnorske stadnamn. Tradisjonelt seier vi visst berre russekobbe, som svarar til samisk ruošša-njuorju, eller omvendt. Derimot er det truleg at namna Åbneskjeran i Sokndal og Opnarfluene i Bremanger fortel eitkvart om sellåter eller -fangst.
Gno. opinn adj. tyder for det første «som vender opp, som ligg på ryggen». Dette gir, som vi ser, god meining i samband med russekobben. Men vi tenker vel primært på den vanlege tydinga «open, ikkje lukt eller stengt», og at det stemmer for Opnan sitt vedkommande er sikkert og visst.